| جوانان و بزهکاری | ||||||
| نوجوانی در همه اجتماعات یک دوره بحرانی از زندگی است، زیرا در این دوره نوجوانان پیوسته با دگرگونی های عمیق جسمانی و روانی مواجه هستند که مظاهر آنها را در تغییرات عمده جسمانی، رشد عقلانی، فکری، عاطفی، کمال طلبی و ... می توان مشاهده کرد. | ||||||
در ایران آمار و ارقام معتبری در مورد بزهکاری وجود ندارد ولی اظهارات رئیس سازمان نظام روانشناسی در مورد بزهکاری گویای تصویری روشن از وضعیت بزهکاری در جامعه ما بویژه نوجوانان است. رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره چند روز پیش با انتقاد از وزارت آموزش و پرورش نسبت به تحت پوشش قرار دادن تنها 65 درصد از دانش‌آموزان، به این نکته اشاره کرد که وضعیت 35 درصد دانش‌آموزان مشخص نیست. این اشاره و نگرانی از آنجاست که در کشور بیش از 20 میلیون دانش‌آموز شش تا 18 سال وجود دارند که حدود 13 میلیون نفر از آنها به مدرسه می‌روند. در این حال وضعیت هفت میلیون دانش‌آموز مشخص نبوده و معلوم نیست این افراد کجا هستند. بررسی‌ها نشان می‌دهد خیلی از این افراد اخراجی‌های دوره راهنمایی، برخی رها شده‌اند و برخی نیز در کانون‌های اصلاح و تربیت و زندان هستند. این افراد همان بزهکاران حرفه‌ای آینده هستند. در واقع بزهکاری نوجوانان نشان دهنده ناموفق بودن نهادهای پایه های در دستیابی به هدفها است. که یکی از نها دها، نهاد آموزش پرورش است. به قول لاک ساین: «بزهکاری یک میکروب اجتماعی است. این میکروب در محیطی که آمادگی پروراندن تبهکار نداشته باشد، بروز نکرده، جرمی اتفاق نمی افتد.» این جمله به این معنی است که اگرکودک و نوجوانان در فضای آموزشی سالم قرار گرفته و در فرایند تعلیم و تربیت صحیح قرار بگیرد، به یقین نه تنها از آسیب های اجتماعی محفوظ خواهند ماند، بلکه خود آنها در ایجاد محیط سالم برای دیگران نیز نقش مهمی خواهند داشت. در واقع مدرسه در رشد و تربیت کودکان ونوجوانان نقش بسزایی دارد و هرگونه بی نظمی و اختلال در مدرسه به طور مستقیم و غیر مستقیم بر روی نوجوانان تاثیر منفی و مخربی دارد. پیش از این فرض بر این بود که نظام آموزشی می تواند تا حدی از بروز انحرافات و آسیب جلوگیری کند بدین صورت که اگر فرد در نظام آموزشی استقرار نیابد و تحت نظارت و فشار اجتماعی روند جامعه پذیری را فرا نگیرد، بستر مناسب انحراف و بزهکاری فراهم می شود. ولی شرایط امروزه بگونه ای است که فرد در جریان جامعه پذیری بویژه در مدرسه در رابطه با همسالان و افراد منحرف، با بسیاری از آسیب ها و انحرافات آشنا شده و متاسفانه خود تبدیل به یک بزهکار می شود. بر همین اساس مسأله بزهکاری اطفال و نوجوانان، از جمله مسایل بغرنج اجتماعی است که امروزه مورد توجه زیادی قرار گرفته و به همان نسبت گسترش ارتکاب جرم توسط کودکان و نوجوانان، بر کوشش پژوهندگان و متخصصین امر، دریافتن راه‌حل‌هایی جهت پیشگیری از بزهکاری آنها نیز افزوده شده است. شناخت عوامل موجد انحراف و بزهکاری کودکان و نوجوانان و اتخاذ تدابیر صحیح پیشگیرانه عمومی و خصوصی در سطح کل جامعه، اعضا و گروههای آسیب‌پذیر آن و افراد و گروههای در معرض خطر بزهکاری در کاهش جرایم این گروه سنی تأثیر مستقیم و غیر قابل انکاری دارد. هر چند که عوامل روانی، زیستی، جغرافیایی، بومی و ... در نحوه شکل گیری و بروز آن دخیل هستند ولی باید گفت بزهکاری پدیده ای اجتماعی و دارای بستری اجتماعی است. ولی نابهنجاریهای که در مدرسه پدید می آید تنها ناشی از این امر نیست که دانش آموزان یک آموزشگاه از گروههای مختلف جامعه ونژادی و دینی وقومی وغیره تشکیل شده اند بلکه بیشتر ازاین نظر است که عوامل آموزشگاهی در محیط چنان شرایطی به وجود می آورد که باعث به وجود آوردن رفتار ضد جامعه وکجرفتاری اخلاقی واجتماعی دانش آموزان است که همه ساله باعث به هدررفتن بخش قابل توجهی ازسرمایه گذاری وامکانات نیروی انسانی و بودجه وایجاد خلل در برنامه ریزیهای اقتصادی_ اجتماعی وفرهنگی می شود. |
||||||
نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 89/8/26 توسط سینا صانعی
